Dag 12: Het saaiste landschap van California

De tweede nacht tussen de beren verliep redelijk rustig. Sophie heeft helemaal niets gehoord, en Larissa werd slechts één keer wakker van gegil om haar heen. We waren behoorlijk moe, dus deden we rustig aan voordat we uitcheckten. We wilden eigenlijk nog langs Mariposa Grove in Yosemite, waar de grote sequoia mammoetbomen staan, maar de parkeerplek stond vol. We moesten dan dus eigenlijk terugrijden naar een hotel en daar de shuttle bus nemen. Dat zou allemaal wel erg lang gaan duren, bovendien hadden we deze bomen allebei al vaker gezien, dus besloten we om maar direct door naar Monterey te rijden. Dat was sowieso een lang stuk, en flink saai ook.

We reden dwars door de San Joaquin Valley, waar niet zo heel veel te beleven valt. In het begin reden we nog wel door de bossen, maar het landschap werd steeds droger en de temperatuur ging steeds meer omhoog.

In Yosemite was het al warm geweest, maar het werd steeds warmer! We stopten bij de Raley’s, onze favoriete supermarkt van deze roadtrip, waar ze lekker veel gezonde organic eten hebben. We namen allebei weer een salade van de deli en kochten allebei een Vitamin Water, ons favoriete drankje hier.

We reden eenmaal verkeerd, waardoor we nog een omweg moesten maken ook. Toen we het even helemaal zat waren (vooral Larissa van al dat rijden door dit suffe landschap) stopten we de auto op een parkeerplaats in een piepklein gehucht genaamd Firebaugh en aten onze lunch op. Het was werkelijk waar zo heet hier in het midden van de vallei, wel 109 graden Fahrenheit, dus bijna 43 graden Celcius. We moesten een plastic zak onder onze kont leggen om te kunnen zitten!

Hierna hadden we wel weer even goede moed om het saaie landschap te trotseren en al meezingend met de foute muziek, kwamen we na een tijdje weer in wat mooier landschap. We reden nu door de goudgele heuvels.

Sophie wilde haar camera weer pakken, maar de batterij begaf het! Ook was de andere batterij leeg en van haar mini cameraatje was de batterij ook leeg, omdat we niets hadden kunnen opladen in Yosemite. Ze baalde echt enorm, omdat het landschap heel erg mooi werd. Ze voelde zich echt heel erg leeg zo zonder camera. Al gauw reden we door een nog mooier landschap toen we langs Gilroy reden. Gilroy staat bekend om de knoflook plantages en toen we Gilroy naderden zeiden we op precies hetzelfde moment dat we een onwijze knoflook geur roken. Het klopt dus echt, Gilroy is echt de garlic capital of California! Het landschap was hier zo mooi dat Larissa op een gegeven moment ineens de auto stopte toen we langs een bloemenveld reden (het leken wel tulpenvelden in Nederland) en ook kocht ze een hele grote bak aardbeien voor maar 6 dollar.

Na deze hele dag op kleine weggetjes rijden, kwamen we uiteindelijk bij de grote Interstate 101 uit, waarna we al snel in Monterey eindigden. Monterey ligt aan de kust en we hadden gehoopt op lekker strandweer, maar helaas, zoals Sophie al had gevreesd was het hier zoals zo vaak in juli heel erg mistig. We vonden het hotel (een Holiday Inn) vrij snel en gingen eerst maar eens even uitrusten. We hadden bedacht dat we ’s avonds wel naar de bioscoop wilden, dus gelukkig konden we via de WiFi in de hotelkamer al snel een bioscoop vinden. We reden naar de mall in Monterey en kochten daar kaartjes voor de film My Sister’s Keeper, met o.a. Cameron Diaz. We hadden alleen nog geen avondeten gehad en alles in de mall was al dicht, dus helaas, we moesten door de drive-thru van de Jack in the Box rijden. Wederom slecht eten dus! De film was heel erg mooi. Het ging over een gezin waarvan de oudste dochter leukemie heeft. De jongste dochter is door middel van IVF opgewekt om te zorgen dat zij donor kan zijn voor het zieke meisje. De jongste dochter is nu 11 en wil dit niet meer en komt in opstand tegen haar ouders omdat ze niet langer slechts als donor behandeld wilt worden, waardoor het oudste meisje dus zal sterven. Het was een hele mooie, maar heftige film. Daarna zijn we nog lang blijven zitten om te praten. Uiteindelijk reden we weer terug naar het hotel en sliepen we pas heel laat.