zaterdag 18 juli 2009

Dag 10: Slapen tussen de beren in Yosemite!


Lake Tahoe, 09.00 AM:


*knock, knock* 'housekeeping!'


'No!'


*schoonmaakster opent deur* 'Housekeeping!!'


'NOOO!!'


Zo werden wij vanochtend wakker. Veel te vroeg, want we sliepen die avond ervoor pas laat omdat we onze blog moesten updaten. Toen we ons hadden aangekleed en onze spullen hadden ingepakt en in de auto hadden gezet, zijn we ons gaan uitchecken (net op tijd, iets voor 12.00) en vervolgens zijn we naar de supermarkt vlakbij ons hotel gereden. We hadden niet ontbeten in het restaurant van het hotel, omdat dat maar tot 10.00 uur kon en we allebei geen zin hadden om zo vroeg op te staan, dus we hebben lekker ontbijt gehaald bij de supermarkt tegenover ons hotel. Ook hebben we eten ingeslagen voor de lunch, omdat ons plan was natuurlijk weer ergens te gaan picknicken. Dit keer vonden we een mooi plekje langs een rivier, waar we op de rotsen onze lunch hebben verorberd.Via een prachtige (om)weg met mooie bergen en bossen, reden we naar Bodie, een afgelegen spookstadje.







Om bij Bodie te komen moet je eerst kilometers over een lange asfaltweg rijden, en daarna nog een kilometer of 4 over een onverharde weg. Vanaf het moment dat je de weg richting Bodie inslaat kom je helemaal niks meer tegen, het ligt echt helemaal in de middle of freakin' nowhere dus!






Ergens eind 18e eeuw is Bodie gebombardeerd en daarna is er nog een grote brand geweest. Het resultaat daarvan is dat Bodie een spookstad is geworden. Eens woonden er 10.000 mensen, maar van die grote stad is door het bombardement en de brand nog maar een klein deel over. De huizen en het interieur werden intact gehouden, daarom is Bodie het meest authentieke spookstadje van het Wilde Westen. Na ongeveer een half uur te hebben rondgelopen en foto's te hebben gemaakt gingen we weer verder, want we hadden nog een lange weg te gaan naar Yosemite National Park!

















Vanaf Bodie reden we over een prachtige weg, met uitzicht over Mono Lake, naar Mono Lake. De weg die we reden was helemaal recht en we waren de enigen die er reden. Terwijl we over die prachtige, op moment eenzame road reden luisterden we naar het liedje 'California Dreamin', heerlijk, het ultieme roadtrip gevoel!










Aangekomen bij Mono Lake parkeerden we onze auto en liepen we over een houten pad naar het water toe. Mono Lake is een zoutmeer (drie keer zouter dan de zee) dat meer dan 1 miljoen jaar geleden is ontstaan. Het is het grooste zoutmeer van Noord-Amerika. Het meer staat bekend om de tufa's; vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Wij waren er rond zonsondergang, een prachtig tijdstip om het meer te aanschouwen. Uiteraard heeft Sophie heel veel prachtige foto's van het meer en de tufa's gemaakt.












Na Mono Lake reden we dan nu echt door naar Yosemite National Park! Yosemite is een enorm groot park met enorme bergen, bossen, hoge watervallen, (wilde) rivieren, meren, mammoetbomen en alpenweiden. Het park heeft een oppervlakte van iets meer dan 3000 km2, enorm groot dus! Bij de ingang moesten we entreegeld betalen, dat een week geldig is. Er is een aantal campings en hotels in het park, maar de meeste mensen verblijven op een camping of hotel buiten het park, en zij kunnen dus ook een week lang het park in en uit rijden. Op een gegeven moment, vlak voor zonsondergang, zijn we gestopt op een mooi plekje bij een meer, omdat we nog moesten eten! We haalden onze voedselvoorraad tevoorschijn en gingen zittend op een steen dineren, met een prachtig uitzicht.











Helaas werden we lekgeprikt door de muggen, dus al snel moesten we naar de auto verkassen en hebben we ons avondeten daar naar binnen gewerkt. Toen we ons eten op hadden, rond 9 uur, reden we weer verder, en pas om 11 uur kwamen we aan bij Curry Village, onze camping.

We parkeerden onze auto en gingen inchecken. We waren bang dat onze canvas tent al weggegeven zou zijn aan anderen, omdat we zo laat waren en niet meer hadden gebeld dat we laat in de avond zouden komen (we hadden geen bereik en 's ochtends namen ze niet op), maar dat was gelukkig niet aan de orde. Bij het inchecken kregen we te horen dat we AL het voesel en andere ruikende dingen uit de auto moeten halen en in een bear proof box moesten doen. Denk aan tandpasta, zonnebrandcreme, dagcreme, shampoo, reinigingsdoekjes, lippenbalsem, brilpoetsdoekjes, waterflesjes, lotions, etc. werkelijk ALLES met een geur moest je uit de auto halen! Man, man, man wat een karwei was dat! We moesten alle tassen en vakjes van de auto controleren op etenswaren, drinken en andere ruikende producten, want anders 'breken' de beren dus in in je auto. Bij de check-in balie lieten ze ook een filmpje zien van een beer die zo met z'n klauw de ruiten van een auto kapot slaat en naar binnen gaat om eten te pakken dat hij geroken heeft. Een beer heeft namelijk een ontzettend goed reukvermogen, hij kan van 3 kilometer (!!!) afstand al een dood hert ruiken! Nou, jullie kunnen je vast wel voorstellen dat wij ontzettend baalden, want we zijn zeker drie kwartier bezig geweest om er zeker van te zijn dat ALLES dat ook maar een beetje ruikt uit de auto was gehaald! Onze koelbox dumpten we in een bear proof box vlakbij onze auto op de parkeerplaats, en onze toilettassen en andere ruikende spullen moesten we in een box bij onze tent doen. Er mocht dus ook helemaal NIKS van etenswaar of toiletartikelen mee de tent in, want andere komen de beren dus ook je tent in om je eten te jatten. Beren doen de mensen gelukkig niks, ze zijn zelfs bang voor ons, dus we werden geinstrueerd om hard te gaan schreeuwen als we we een beer tegen zouden komen, want dat schrikt ze af.

Nou, om half 1 lagen we dan ein-de-lijk in onze bedjes in onze tent. De tent bestaat uit 2 losse bedden, een stoel en een klein kastje. Ook is er 1 lamp in de tent. De mensen die mij en Sophie goed kennen, weten wel dat wij verslaafd zijn aan lippenbalsem, en dus echt niet zonder kunnen. Helaas voor onze moesten we dus ook onze lippenbalsem in de bear proof box doen, aarg!! Sophie werd helemaal gek in bed zonder waterflesje en zonder lippenbalsem naast haar bed en ik had een enorme laag vaseline, als voorraad, op mijn lippen gesmeerd, haha. Rond een uur of half 2 sliepen we eindelijk.


1 opmerking:

Marijke zei

Is trouwens wel typisch, mijn ervaring is ook dat in de States,(behalve in het Hilton, en dat was trouwens Canada, haha!) dat de housekeeping, ook al roep je "no" altijd gewoon binnenkomt! Heel apart...

Leuk om te lezen hoe ontzettend streng ze zijn ivm met die beren - natuurlijk wel begrijpelijk, maar dat ze Sophie zomaar haar lipbalsem afnemen, schandalig! Voor haar Burt's Bees had ze het vast wel over gehad om een paar beren van zich af te vechten! =P

Verder duidelijk weer een dag met mooie uitzichten en indrukken! Ben benieuwd naar de volgende keer!